Τα εκτεθειμένα δοκάρια ξυλείας μεταφέρουν μια συναρπαστική εικόνα του «σπιτιού» σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά περισσότερο από απλά ελκυστικά χαρακτηριστικά, παρέχουν μια ζωτική λειτουργία φέροντος σε ένα κτίριο εποχής, που συνήθως εκτείνεται από τοίχο σε τοίχο. Ιστορικά η βελανιδιά ήταν το παραδοσιακό αυτοφυές είδος που επιλέχθηκε για δοκάρια στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και χρησιμοποιήθηκαν επίσης φτελιά, τέφρα και άλλοι τύποι ξυλείας.
Τα παλιά ξύλα δεν πρέπει να αντικαθίστανται άσκοπα ή να αφαιρούνται τα τελειώματα της επιφάνειάς τους χωρίς προσεκτική εξέταση. Η αντικατάσταση των δοκών θα μειώνει σχεδόν πάντα το ιδιαίτερο ενδιαφέρον ενός παλιού σπιτιού. Η αμμοβολή ή ο επιθετικός καθαρισμός όχι μόνο βλάπτει το ξύλο αλλά μπορεί να καταστρέψει ίχνη πρώιμης διακόσμησης.
Πότε να επισκευάσετε παλιά δοκάρια ξύλου
Τα παλιά δοκάρια είναι γενικά ανθεκτικά, αλλά μπορεί να υποστούν φθορά (ιδιαίτερα στα άκρα τους) ή παραμόρφωση. Ενώ οι συμβατικές τεχνικές ξυλουργικής που χρησιμοποιούν καλά καρυκευμένες, η αντιστοίχιση νέας ξυλείας θα είναι συχνά κατάλληλη για την αντιμετώπισή τους ελαττώματα, η χρήση χάλυβα μπορεί να δικαιολογηθεί όταν επιτρέπει τη συγκράτηση περισσότερης από την υπάρχουσα δοκό από ό, τι θα ήταν διαφορετικά δυνατόν. Χρησιμοποιήστε ρητίνες και στερεοποιητικά, αλλά μόνο με μεγάλη προσοχή.
Σε πολύ παλιά κτίρια, τα ξύλα μπορεί να είναι πολύ ασταθή και γεμάτα χαρακτήρα. Ένα θολωτό ανοιχτό ταβάνι τους αναδεικνύει σε όλο τους το μεγαλείο
Πρέπει να τους απογυμνώσω πίσω;
Τον τελευταίο καιρό, η τάση ήταν προς αφαίρεση μαύρων επιχρισμάτων από δοκούς, η οποία ήταν μια δημοφιλής προσθήκη τον 19ο και τον 20ο αιώνα. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί μια επίπονη, ακατάστατη δουλειά. Το ξύλο επίσης φωτίζεται συχνά, για παράδειγμα, με κερί ασβέστη ή με βάση την καζεΐνη.
Γενικά, ο καθαρισμός επιτυγχάνεται καλύτερα με απλό βούρτσισμα των δοκών ή πλύση τους με σύνεση με ζεστό νερό. Εάν αποφασίσετε να αφαιρέσετε ένα ακατάλληλο μαύρο φινίρισμα, τα χημικά απογυμνωτικά μπορούν να λειτουργήσουν καλά (αν και είναι σημαντικό πρώτα να δοκιμάσετε περιοχές).
Σκεφτείτε σοβαρά αν η έκθεση μιας δέσμης είναι πραγματικά κατάλληλη και θυμηθείτε ενδέχεται να απαιτείται η συγκατάθεση του καταλόγου. Λίγα κερδίζονται, ας πούμε, από την ανακάλυψη ξυλείας που εγκιβωτίζεται κατά τη διάρκεια της γεωργιανής περιόδου, εάν το υπόλοιπο δωμάτιο διαθέτει μοντέρνα τελειώματα.
Τα σκούρα δοκάρια είναι συχνά ασβέστη ή βαμμένα λευκά για να φωτίσουν το χώρο
Πότε να αντικαταστήσετε τις αρχικές δοκούς
Η χρήση νέων ξύλων μπορεί να δικαιολογηθεί σε ορισμένες περιπτώσεις, ίσως για να αντικαταστήσει τις ακατάλληλες σύγχρονες ή να προσφέρει άμεση εντύπωση χαρακτηριστικής άνεσης κατά την κατασκευή μιας επέκτασης. Η καλή ποιότητα της ευρωπαϊκής πράσινης βελανιδιάς είναι μια καλή επιλογή.
Εάν το θεωρείτε απαραίτητο, το ξύλο μπορεί να υποβληθεί σε επεξεργασία με κερί μέλισσας και στιλβωτή τερεβινθίνη ή μικροκρυσταλλικό κερί. Αυτό είναι συχνά προτιμότερο από βερνίκι πολυουρεθάνης, λεκέδες ή μοντέρνο γυαλιστερό χρώμα.
Πόσο κοστίζουν τα νέα δοκάρια;
- Τα νέα ξύλα κοστίζουν από περίπου 30 λίρες για 3 εκατομμύρια
- Τα ανακτημένα δοκάρια κοστίζουν από περίπου £ 150
Όσο δεν είναι υπερβολικά ή πολύ σκοτεινά, τα εκτεθειμένα ξύλα είναι ιδιαίτερα επιθυμητά πρωτότυπα χαρακτηριστικά
Μια σύντομη ιστορία δοκών ξύλου
- Μεσαιωνικά ξύλα που στήριζαν τους επάνω ορόφους των σπιτιών εκτέθηκαν σε θέα.
- Σε αίθουσες υψηλότερης κατάστασης, μπορεί να διαμορφώνονται ή να «σκαρφαλώνονται» (οι γωνίες τους να είναι ανοιχτές), με τις τερματικές λοξοτομές («στάσεις») να σχηματίζουν διαφορετικά μοτίβα στα άκρα.
- Οι διαφορετικές λεπτομέρειες μπορούν να υποδηλώνουν την κατά προσέγγιση ηλικία μιας δέσμης - αν και όχι απαραίτητα ένα ανώτατο όριο, επειδή μερικές φορές τα δοκάρια επαναχρησιμοποιούνταν.
- Traχνη απλών ή διακοσμητικών τελειωμάτων βαφής μπορεί επίσης να επιβιώσουν σε παλιά δοκάρια, αν και μπορεί να μην είναι άμεσα εμφανή.
- Διακοσμητικές γύψινες οροφές ήταν δημοφιλείς στα τέλη του 16ου αιώνα και μπορούσαν να κρύψουν δοκάρια καθώς και τις δοκούς μεταξύ τους.
- Μέχρι τον 18ο αιώνα, τα εκτεθειμένα ξύλα ήταν σπάνια σε όλα εκτός από τα πιο ταπεινά σπίτια. όπου δεν κρύβονταν εντελώς, κανονικά ήταν εγκλωβισμένα σε επιβίβαση ή γύψο.
- Ωστόσο, από τον 19ο και τον 20ό αιώνα, όχι μόνο εκτέθηκαν για άλλη μια φορά, αλλά και μαυρίστηκαν τεχνητά.
