Εάν χρειαζόμασταν οποιαδήποτε άλλη απόδειξη ότι το Ηνωμένο Βασίλειο γίνεται έθνος ενοικιαστών, το τελευταίο Eurostat Τα στοιχεία που συγκρίνουν τον αριθμό των ατόμων που νοικιάζουν σε άλλες χώρες της ΕΕ τοποθετούν τη Βρετανία στην πέμπτη θέση, πίσω μόνο από τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Δανία και τη Γαλλία. Το ποσοστό των ιδιοκτητών σπιτιού στο Ηνωμένο Βασίλειο κατατάσσεται σήμερα ως το 24ο χαμηλότερο από όλα τα 28 κράτη της ΕΕ με μόλις 65 τοις εκατό.
Αυτές οι στατιστικές θέτουν πραγματικά την ετικέτα «Generation Rent» σε έντονη προοπτική: η ενοικίαση δεν είναι ένα λάθος στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου για τις φιλοδοξίες των ιδιοκτητών σπιτιού, αλλά μια πραγματικότητα που δεν θα εξαφανιστεί σύντομα. Είμαστε, για κάθε σκοπό και σκοπό, ένα έθνος ενοικιαστών. Αλλά πώς συγκρίνονται τα δικαιώματα των ενοικιαστών του Ηνωμένου Βασιλείου με εκείνα άλλων εθνών ενοικιαστών;
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η σύγκριση δεν αντικατοπτρίζει καλά τα τρέχοντα νόμιμα δικαιώματα για τους ενοικιαστές στη Βρετανία. Οι ενοικιαστές εξακολουθούν να υπόκεινται
ειδοποιήσεις αθέμιτης έξωσης (συχνά ως αποτέλεσμα της ζήτησης των απαραίτητων επισκευών), αυξάνονται απότομα και απροσδόκητα ενοίκια και η έλλειψη εγγύησης ενοικίου, με τη τυπική διάρκεια μιας σύμβασης μόλις ένα έτος. Αντίθετα, εάν νοικιάζετε στη Γερμανία, η μίσθωση σας υπόκειται σε ισχυρούς ελέγχους ενοικίου, με το νεότερο η νομοθεσία εμποδίζει ακόμη και τους ιδιοκτήτες να αυξήσουν το ενοίκιο τους πάρα πολύ όταν αφήνουν εκ νέου το ακίνητο σε νέο ενοικιαστής. Ο αριθμός των ατόμων που ξοδεύουν πάνω από το 40 % του εισοδήματός τους για ενοίκιο είναι 23 %, σε αντίθεση με το 33 % στο Ηνωμένο Βασίλειο (και τα δύο τρίτα των ενοικιαστών στο Λονδίνο).Η Αυστρία και η Δανία έχουν επίσης ισχυρή νομική προστασία για τους ενοικιαστές. Στην Αυστρία, η ελάχιστη σύμβαση μίσθωσης είναι τριετής, με ρήτρα αποχώρησης μετά τον πρώτο χρόνο. Το μέγιστο ποσό ενοικίου που μπορεί να χρεωθεί σε οποιοδήποτε ακίνητο ορίζεται στο αυστριακό δίκαιο και κάθε ιδιοκτήτης που προσπαθεί να χρεώσει περισσότερα θα το έκανε παράνομα, καθιστώντας τη σύμβαση άκυρη. Η Δανία έχει παρόμοιους νόμους που καθιστούν παράνομο για τους ιδιοκτήτες να αυξήσουν το ενοίκιο πέρα από αυτό που ορίζει ο νόμος, και μπορεί ακόμη και να αντιμετωπίσουν ποινή φυλάκισης εάν δεν συμμορφωθούν. Η Δανία διαθέτει επίσης ισχυρούς μηχανισμούς προστασίας από αθέμιτες εξώσεις, με τους ιδιοκτήτες να μπορούν να διώξουν ενοικιαστές μόνο για ζημιές σε περιουσίες ή παραβίαση των κανόνων που σχετίζονται με τη στέγαση.
Οι κανόνες ενοικίασης είναι κάπως διαφορετικοί στη Γαλλία - για παράδειγμα, οι Γάλλοι ιδιοκτήτες μπορούν να τους το ζητήσουν σύμφωνα με το νόμο - αλλά το γαλλικό σύστημα εξακολουθεί να είναι ισχυρό υπέρ του μισθωτή. Για παράδειγμα, η γαλλική νομοθεσία απαγορεύει στον ιδιοκτήτη να εισέλθει στο ακίνητο που αφήνουν έξω χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση του ενοικιαστή και μπορεί να κατηγορηθεί για παρενόχληση εάν δεν συμμορφωθεί. Η τυπική διάρκεια μίσθωσης στη Γαλλία είναι τριετής, όπως σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι εύκολο να δούμε ότι η Βρετανία είναι ακόμα πολύ πίσω στην προστασία των ενοικιαστών της - οι οποίοι θα αποτελούν την πλειοψηφία έως το 2039 εάν συνεχιστεί η τρέχουσα τάση της μείωσης της ιδιοκτησίας κατοικίας. Με τόσους πολλούς από εμάς να νοικιάζουμε ισόβια, χρειάζονται επειγόντως ισχυρότερα δικαιώματα των ενοικιαστών που κατοχυρώνονται με νόμο.
- Είστε νέοι στην ενοικίαση; Δείτε το δικό μας οδηγός αρχαρίων για ενοικίαση
