Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέες επιχειρήσεις στο Λονδίνο είναι το υπέρογκο κόστος των εμπορικών ενοικίων. Το κίνημα Εν τω μεταξύ βοηθάει τους επιχειρηματίες την τελευταία δεκαετία, αναζητώντας κτίρια που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί, δίνοντάς τους τις απαραίτητες επισκευές και βασικές ανακαίνιση και ενοικίαση τους με βραχυπρόθεσμες μισθώσεις σε νέες επιχειρήσεις-σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές (για παράδειγμα, μια αψίδα στο νότιο Λονδίνο για μόλις 350 λίρες) κάθε μήνα).
Το κίνημα, το οποίο είναι δημοφιλές στο Παρίσι, όπου έχουν χρησιμοποιηθεί υποσταθμός ηλεκτρικής ενέργειας και νοσοκομεία, και στο Άαρχους στη Δανία και τη Φιλαδέλφεια, όπου ονομάζεται Ο «προσωρινός αστισμός», ιδρύθηκε το 2009 από τους Eddie Bridgeman και Emily Berwin και αρχικά χρηματοδοτήθηκε, παρέχοντας στις επιχειρήσεις σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο συμβουλές και υποστήριξη. Αργότερα, το έργο έγινε εταιρεία κοινοτικού ενδιαφέροντος, κερδίζοντας χρήματα χρεώνοντας ενοίκιο.
Υπερασπιζόμενοι το μοντέλο βραχυπρόθεσμης μίσθωσης, οι Bridgeman και Berwin εξηγούν ότι παρέχουν στις νέες επιχειρήσεις ευκαιρίες για την ίδρυση της επιχείρησής τους, ενώ παράλληλα τους δίνουν «την ευκαιρία να αποτύχουν». Έτσι, εάν η επιχείρηση αποτύχει, ο επιχειρηματίας δεν έχει χρεωθεί πολύ για να πληρώσει για μια μακροπρόθεσμη μίσθωση.
Πιο πρόσφατα, αυτό ακριβώς το μοντέλο δέχτηκε κριτική, καθώς δεν βοηθά απαραίτητα τις τοπικές κοινότητες μακροπρόθεσμα, παρά τις καλές προθέσεις. Ενώ η χρήση εγκαταλελειμμένου χώρου είναι εξαιρετική για πόλεις όπως το Λονδίνο, ιδιαίτερα για πιο παραμελημένες περιοχές, το οι άνθρωποι που ζουν εκεί θα επωφεληθούν πραγματικά από μια τοπική επιχείρηση μόνο εάν έχουν ανάγκη ή ενδιαφέρον να τη χρησιμοποιήσουν στο περασμα του χρονου.
Εν τω μεταξύ SpaceΗ αυτοαποκαλούμενη εστίαση σε «δημιουργικές» επιχειρήσεις (σκεφτείτε σχεδιαστές, ιδιόμορφα μικρά καταστήματα λιανικής πώλησης και άτομα στα μέσα και τις τέχνες) μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με αυτό που πολλοί Οι άρρωστες γειτονιές του Λονδίνου χρειάζονται πραγματικά, ιδιαίτερα προσιτή στέγαση και παροχές για τους ντόπιους σε βασικές δουλειές, όπως νοσηλευτική, καθαριότητα και διδασκαλία.
Ωστόσο, το περασμένο φθινόπωρο, η δεξαμενή σκέψης Center for London υπολόγισε ότι μια συναρπαστική διαφήμιση 24.400 διαφημίσεων Τα ακίνητα στο Λονδίνο ήταν άδεια, με περίπου το ήμισυ αυτού του αριθμού να μην χρησιμοποιείται για περισσότερα από τα δύο προηγούμενα χρόνια. Τα περισσότερα ανήκαν σε τοπικές αρχές και προγραμματιστές. Έκριναν ότι ο συνολικός διαθέσιμος κενός χώρος ισοδυναμούσε με 27 φορές το αποτύπωμα του Westfield London - πιθανότατα μπορείτε να σκεφτείτε μερικούς στο δικό σας μεγάλο δρόμο.
Άρα, άδεια καταστήματα ή προσωρινά κατεχόμενοι χώροι; Η κατάληψη και η χρήση ενός αχρησιμοποίητου ιστότοπου λέγεται ότι μειώνει την αντικοινωνική συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένων των καταλήψεων και των βανδαλισμών. Λοιπόν, ποιο θα προτιμούσατε; Ένας κατεχόμενος χώρος, όσο προσωρινός και αν είναι, ή ένα άδειο κτίριο; Ξέρουμε ποια υποστηρίζουμε.