HET VERHAAL
Wie woont hier? Claire Baker, een borduurkunstenaar en universitair docent, woont hier. Haar drie volwassen kinderen wonen in de buurt.
Eigendom Een laat-Victoriaanse geschakelde villa in County Durham.
Wat zij deed Claire heeft de bestaande badkamer- en keukeninrichting vervangen, de houten bekleding van de muren gestript en de vloeren opnieuw gepleisterd, geschuurd en gebeitst, kroonlijsten en pleisterwerk gerepareerd en het geheel opnieuw ingericht.
De eerste indrukken van het huis dat haar ouders kochten toen ze nog maar 11 jaar oud was, bleven bij Claire Baker, en ze herinnert zich precies hoe ze zich voelde toen ze om zich heen keek.
‘Het was geweldig’, zegt ze. ‘Het was zo eng en donker. Een oude dame had jarenlang in een kamer beneden gewoond. Het had nog alle originele Victoriaanse armaturen - prachtige tegels, de klokken en kist van de bedienden, en een klein bad met houten panelen - maar het was zo donker en groezelig.'
Lees verder om te zien waarom Claire Baker verliefd werd op deze indrukwekkende Victoriaanse villa en blader door meer
echte huistransformaties en leer meer over een huis renoveren.
Claire verfraaide de uitgebreide kroonluchter van haar moeder met witte Ikea-snuisterijen voor Kerstmis en hield ze toen omdat ze het effect mooi vond. De vergulde schoorsteenmantel dateert ook uit de tijd van haar ouders in het huis, maar het roulettewiel is een recente veilingaankoop
Krediet: Brent Darby
Zo begon Claire's eerste woonfase in de laat-19e-eeuwse villa, met zijn brede erkers en decoratief metselwerk met ruitpatroon. Van 11 tot 18 woonde ze daar met haar ouders en twee zussen, weinig vermoedend dat ze zo'n 30 jaar later, als moeder van drie en in Manchester en Duitsland gewoond, terug zou zijn.
Claire kocht het standbeeld van Jeanne d'Arc in Parijs. 'Ze is erg gechipt en een beetje griezelig, maar ik zou niet van haar scheiden', zegt ze. De porseleinen beensculptuur met gouden vleugels is een kunstwerk gegoten uit een oude poppenmal door haar zus Alison van Venus Ceramics. Het gipsen beeld van het Kind van Praag werd haar door een vriend gegeven.
Krediet: Brent Darby
‘Ik had het uitgemaakt met mijn partner en was verhuisd naar een huisje om de hoek’, zegt ze. We hebben hier een grote, uitgebreide familie, dus er was veel steun, maar op 15-jarige leeftijd was mijn zoon Max zijn bedstee ontgroeid en de tweeling, Lucy en Laura, waren 12, dus het werd druk. Tegelijkertijd overwogen mijn ouders om op zoek te gaan naar een kleinere woning. Het leek vanzelfsprekend om te ruilen.'
Witte muren benadrukken de ruimte in de woonkamer, het plafond is omlijst in blauw, net als in de salon. Claire naaide acht korte gordijnen aan elkaar, gevonden bij een kofferbakverkoop, om gordijnen te maken die pasten in de enorme brede baai, en bekleedde ze met overtollige regenjasstof. De bank is een koopje in een liefdadigheidswinkel. De antieke staande klok was van Claires moeder, maar was te zwaar om te verplaatsen
Krediet: Brent Darby
Ze was opgelucht en blij, maar toch een beetje ongerust. ‘Ik wist dat ik er niet in kon leven zoals het was’, legt ze uit. 'Mijn moeder hield van Victoriana en donkerhouten meubels, en het zat vol met snuisterijen. Hoewel ik sommige stukken bewaarde, wilde ik er meteen mijn eigen werk van maken. Het makkelijkste was om veel van de meubels op te bergen.’
Een van Claire's eigen stukken, gemaakt van handgevilt op een vintage kraag, hangt nu boven het eiken bed van Boldon-veilinggalerijen. De sprei is van een Colin Caygill antiekbeurs, en Claire maakte de kussens van Sanderson's toile de Jouy restanten. De clip-on spot is van Ikea
Krediet: Brent Darby
Terugtrekken werd haar prioriteit, te beginnen met het verwijderen van de uitgebreide gordijnbehandelingen om meer licht binnen te laten. Het volgende was het behang. 'Ik hou van de verweerde uitstraling van oude pleistermuren, waar het behang is verwijderd om de schemerige roze tinten te laten zien', zegt ze. ‘Maar toen ik de muren stripte, was het gewoon grijze pleister. Ik was zo teleurgesteld.’
Een geverfde kast uit de werkplaats van Claires vader draagt alle slijtage en ouderdomssporen. De badpanelen zijn gemaakt van oude deuren, nog in hun originele lak, uit Northallerton-veilingen.
Krediet: Brent Darby
'De eerste zeven jaar was er weinig geld over om veranderingen door te voeren. Ik heb een hele tijd met een minimale hoeveelheid meubilair geleefd en ik heb alles met een klein beetje en in etappes gedaan.’
Vier jaar geleden was ze echter toe aan iets radicalers, en de badkamer met het antieke stuk stond als eerste op haar lijst. ‘Het was erg jaren zeventig’, zegt ze. ‘Er lag een dik bruin tapijt en mijn vader had een trap naar het bad gebouwd. Er was behang van William Morris en een avocadosuite. Ik had geen tijd om de vloer zelf te schuren, dus ging ik voor witte vloerverf en de roze suite uit de jaren 50 werd teruggewonnen uit een huis dat werd gerenoveerd. Ik denk dat ik daarvoor £ 50 heb betaald.'
Een bijpassende vintage keukentafel, dressoir en kast, gekocht voor £ 300 op eBay, bepaalden de eigentijdse stijl van de kamer. Claire combineerde ze met een paar glazen wandkasten van Kiwi-handel en een zwaar dressoir uit het atelier van haar vader, nu beschilderd. De eetkamerstoelen waren ook een eBay-aankoop en de kruk kwam uit de kofferbakverkoop van de renbaan van York. Een uitklapbare muurkaart van een school gevonden op de Lincolnshire Antiek- en woonshow schermt het raam. Twee van de industriële metalen lampenkappen kwamen van eBay en Claire kocht de derde van een vriend.
Krediet: Brent Darby
In de studio van Claire is overal inspiratie. Ze kocht de gordijnenkast bij Boldon-veilinggalerijen en jarenlang opgeslagen in de garage van een vriend. Nu is het gestapeld met haar vintage textiel en garnituren
Krediet: Brent Darby
MEER UIT PERIODE WONEN
Periode leven is het bestverkochte tijdschrift voor periodehuizen in het VK. Krijg elke maand inspiratie, ideeën en advies bij je thuis met een abonnement.
De transformatie was dramatisch en de koele pastelkleuren zetten de toon voor de volgende klus. 'Ik heb eindelijk de bruine keuken eruit gerukt', zegt Claire. ‘Mensen die langskwamen vonden het geweldig – ze vonden het geweldig, maar ik wed dat ze er niet mee zouden hebben geleefd.
'Het kostte me acht of negen maanden en kostte in totaal £ 2.000 om alles eruit te rukken, muren te pleisteren, een nieuwe vloer te leggen en al het meubilair te kopen. Ik was constant online, op zoek naar kasten en dressoirs, en ging naar veilingen, klaar om te kopen zodra ik iets zag dat ik leuk vond.'
Sindsdien heeft ze elk jaar meer werk gezien, van het repareren van pleisterwerk tot het opknappen, terwijl ze geleidelijk elk van de vele grote kamers opnieuw bezoekt. Het belangrijkste recente project was het aanpakken van de trap.
'Het was volledig voorzien van vloerbedekking en waar het dak was ingestort - 20 jaar geleden, dus niet op mijn horloge - was het zwart aan de randen en behoorlijk versleten', zegt ze. 'Ik besloot het op te tillen voordat ik het me kon veroorloven om het te vervangen, en toen verhuisde een katholieke priestervriend' naar een nieuwe pastorie en gaf me dit tapijt uit een van de kamers, gemaakt van gestikte stroken samen. Het is echt van goede kwaliteit.'
De originele Victoriaanse open haard in Rouge Royal-marmer is altijd al een opvallend middelpunt geweest in de formele zitkamer. Erboven hangt nu een schilderij van £ 1 van een Ierse meerscène, gekozen door Claire vanwege zijn Instagram-achtige verzadigde kleuren en gelijkenis met de foto's die ze heeft gezien in verlaten Oekraïense huizen tijdens onderzoeksbezoeken aan Tsjernobyl. De ex-militaire houten kist kwam van een lokale veiling. Claire kan de vervaagde pasteltinten niet weerstaan van de gipsen beelden die ze zich herinnert uit haar kindertijd: het gipsen beeld van de Praagse baby op de schoorsteenmantel kwam uit Northallerton-veilingen en het standbeeld van Sainte Thérèse van Lisieux was van Newark antiekbeurs.
Krediet: Brent Darby
Claire heeft een artistiek oog voor vorm en textuur, en helderwitte muren vormen een goede achtergrond voor haar moderne en antieke meubels uit het midden van de eeuw, vintage textiel en sculpturale verlichting. ‘Hoewel ik in de creatieve industrie werk en ontwerper ben, vind ik het heel moeilijk om kleuren voor het huis te kiezen. Ik zou heel blij zijn met alles wit. Ik merk dat ik de kleuren gebruik die ik altijd in mijn werk gebruik: ijs- en sorbetkleuren, pasteltinten uit de jaren 50. Ik vind ze gevoelig en niet overdreven vrouwelijk. Het is heel subtiel en ontspannend, en ik kan ze aankleden met wat maar lijkt te passen.'
Boven het bed hangt een inspiratiebord uit een eerdere solotentoonstelling 'Claire Baker Collector', gemodelleerd naar haar studiomuur. Haar roze roze dekbedovertrek, een koopje van £ 5 bij Northallerton Auctions, is een van de populaire 'The Comfy' omkeerbare quilts, machinaal gemaakt met een onderscheidend zigzagpatroon door de British Quilting Company. De kussenslopen zijn een vondst in een liefdadigheidswinkel
Krediet: Brent Darby
Het zijn echter de collecties van Claire, ongebruikelijk en intrigerend, die dit huis zijn karakter geven. Rommelwinkels, kofferbakverkoop, veilingen en liefdadigheidswinkels hebben een verscheidenheid aan schatten opgeleverd: gips standbeelden, vintage laboratoriumkroezen, handgemaakte quilts, sepia-foto's en kleine gevechtsoutfits voor Actie mannen. Ze hebben allemaal een plaats in haar samengestelde displays.
'Er is geen bepaalde periode die ik verzamel, het is gewoon de schoonheid van het ontwerp en de subtiele kleuren', zegt ze. 'Ik weet gewoon als ik iets zie hoe het zal gaan met iets anders in huis.'
De zus van Claire is van plan om het originele centrale glas-in-loodpaneel van de haldeur te herstellen
Krediet: Brent Darby
Zelfs nu haar kinderen het huis uit zijn, heeft ze geen zin om verder te gaan; het pand komt tot zijn recht. ‘Ik geniet echt van de ruimte’, zegt ze. ‘Ik ben steeds meer van dit huis gaan houden, hoewel ik er altijd van heb gehouden. Het is een verlengstuk van mij, en omdat ik er geschiedenis mee heb, maakt het het meer van mij.
‘Ik heb me omringd met dingen die of iets voor me betekenen, of die mooi zijn. Dit is hoe ik wil leven; dat is het mooie van alleen wonen. Je wordt niemands smaak opgelegd en je hoeft geen compromissen te sluiten.'
Terwijl haar drie kinderen de slaapkamer in hun kleinere huis in de buurt ontgroeiden, kwamen Claire en haar ouders overeen om een huis te ruilen voor haar ouderlijk huis, een laat-Victoriaanse villa met drie verdiepingen.
Krediet: Brent Darby
