We horen vaak (soms terechte) kritiek op het 'moderne leven': ons leven is hectisch; we bewegen te veel; onze reistijden zijn te lang; en we wonen vaak op grote afstanden van onze families. Klinkt bekend - maar hoe waar zijn deze 'feiten' van het moderne leven?
Een recent Echte huizen onderzoek schetst een zeer complex beeld van waar Britten ervoor kiezen zich te vestigen – en waarom.
Wat betreft het weg wonen van familie (of in ieder geval de plaats waar hun familie waarschijnlijk nog zal wonen), zijn Britten verdeeld: wanneer op de vraag of ze zouden overwegen om terug te gaan naar de stad waar ze zijn geboren, antwoordde meer dan de helft (54 procent) met een stellige uitspraak: 'Ik heb nooit zullen'. Een aanzienlijke 28 procent woont echter al waar ze zijn geboren - een indrukwekkend aantal dat in tegenspraak is met het populaire idee dat mensen niet meer in de buurt van hun familie wonen. Nog eens 16 procent staat niet open voor het idee om terug te gaan naar de plaats waar ze zijn geboren als ze besluiten zich te vestigen.
Ook waren de antwoorden niet eenduidig toen respondenten werden gevraagd naar hun redenen om te kiezen waar ze nu wonen. De antwoorden weerspiegelen een diversiteit aan voorkeuren en levenssituaties, waarbij slechts een kwart van de respondenten mogelijk voldoet aan de parameters van het typische moderne leven (werkgericht, weg van familie).
Een bedrijf 25 procent baseerde hun beslissing op de locatie van hun werk; 19 procent koos echter actief waar ze woonden op basis van de nabijheid van hun familie in het gebied. Nog eens 16 procent gaf de voorkeur aan gebieden waar ze onroerend goed konden krijgen waar voor hun geld, dat wil zeggen een onroerend goed met een goede verhouding tussen grootte en budget. Sommige mensen (negen procent) werden beïnvloed door geweldige lokale voorzieningen, terwijl acht procent hun beslissing baseerde op de behoeften van hun kinderen.
De resultaten zien er nog interessanter en complexer uit als we enkele van de antwoorden onderzoeken die in de categorie 'overig' vielen (11 procent van onze respondenten koos voor de optie om verder uit te werken). Sommige mensen hadden het gevoel dat hun keuze voor een gebied helemaal geen keuze was - ze volgden hun echtgenoot, kregen hun plaats toegewezen door de gemeente of bleven in het huis waarin ze waren geboren.
Anderen hadden hun keuze volledig gebaseerd op hun eigen persoonlijke concept van het goede leven – verschillende respondenten kozen ervoor om te verhuizen ze leven omdat het dicht bij de zee ligt, een geweldig uitzicht en rust hadden, of, zoals een respondent het uitdrukte, 'weg van de rat was' ras'.
Wat we uit deze fascinerende diversiteit aan antwoorden kunnen opmaken, is dat de eisen van het moderne leven de belangrijke levenskeuzes van de Britten nauwelijks dicteren; als er iets is, waarderen de meesten van ons nog steeds wat we altijd hebben - familie, een goede kwaliteit van leven en de schoonheid van de natuur.
